Above the highway in a tuktuk
15 Maart 2016 | Thailand, Chiang Mai
Chiang Mai is een waar backpackers oord gelegen in het noorden van Thailand. Een leuke stad waar het nachtleven vooral plaats vindt in en rondom de Night Bazaar. Een avond markt waarbij souvenirs, eten en massages je om de oren vliegen.
Omdat we eerst wilde slapen in de jungle maar dit helaas niet kon door de luchtvervuiling die er zou plaats vinden moesten we voor één nacht een ander hotel boeken. De Thaien zijn liever lui dan moe en steken na het oogsten van de rijstvelden hun land gecontroleerd in de fik. Doordat Chiang Mai gelegen is tussen de bergen Doi Suthep en Doi Saket blijft de lucht hier langer hangen ook wel 'the smokey season' genoemd. Het werd ons dus afgeraden om te overnachten in het jungle pareltje. Dit mocht de pret niet drukken. We sliepen in een super leuk bed and breakfast waarbij de mensen maar de wai (Thaise groet met beide handen tegen elkaar op kin en neus hoogte) bleven doen.
Een bezoek aan Chiang Mai is ook een bezoek aan de tempel Wat Doi Suthep, een tempel gebouwd op de berg Doi Suthep. Een slingerachtige weg waarbij nauwelijks twee auto's elkaar kunnen passeren. Laat staan twee bussen.. Omdat een Thai graag inhaalt op de meest ongelukkige plekken werd ook deze weg als race parcour gebruikt. Eenmaal aangekomen moesten we nog een leuke opdracht voeldoen, ja vakantie betekent niks doen, luieren en knipperen met je ogen wanneer je dat maar wilt. Maar een trap beklimmen met 309 tredens was alles behalve lui, piece of cake joh - niks aan de hand! Een prachtige tempel met een nog veel mooier uitzicht op heel Chiang Mai.
De volgende dag moesten we weer vroeg uit de veren. Maar eerst uitchecken.. Dit was ons leukste tuktuk ritje aller tijden. We werden opgehaald door een Mr. Chow look a like (acteur van de film The Hangover). Met bagage en al waren we misschien toch iets te zwaar voor de kleine tuktuk, het kleine vervoersmiddeltje helde lichtelijk naar achter waardoor we ongemerkt zachtjes naar voren schoven zodat we de balans niet zouden kwijt raken. De chauffeur zag onze angstige gezichten en zei "no plomplem" en lachte zich een scheur in zijn broek en wij nog harder om zijn aanstekelijke lach.
The day with the Thai cooking lesson! We werden opgehaald door een oudere man genaamd Meo. Hij nam ons mee naar een lokale markt waarbij we meer kennis kregen van Thaise fruit soorten, groenten en specerij soorten. We hadden nauwelijks onze ontbijt achter de kiezen en mochten al gelijk genieten van varkenshoofden, eetsmakkelijk! Op de markt deden we ook gelijk inkopen voor onze maaltijden. Met de hulp van de vrouw van Meo genaamd Vannee hebben we per persoon 6 gerechten bereid en natuurlijk opgegeten, niet alles was even lekker maar het was een super leuke dag en ervaring. We zouden kunnen zeggen dat we nu Thai master chef's zijn.
Het land van de glimlach staat ook wel bekend om de hoeveelheid olifanten. Omdat men tegenwoordig allemaal wel weet dat olifanten rijden echt not done is probeert de Thai zijn verdiensten op een andere manier te vinden, The Elephant Nature Park. Een park wat opgezet is door een Thai die zich meer ging verdiepen in het leven van een olifant. Zo kwam zij erachter dat het rijden van een olifant helemaal niet zo pijnloos is en de behandeling van het tot in staat brengen van kunstjes zoals voetballen en schilderijen maken nog pijnlijker is. We kozen daarom om een park te bezoeken waarbij de olifant niet gebruikt word tot attractie. De olifanten die hier leven zijn olifanten die wel gebruikt zijn als attracties of die hard moest werken. Door het park worden ze gered en hebben ze een beter leven. Het is leuk en interessant om het eens mee te maken op een andere manier maar ook dit gaf ons geen voldaan gevoel. Hordes toeristen die zich verheugen op een selfie, een aanraking of een kus foto voor thuis. Bij elke olifant had je wel kans om 1 miljoen foto's te maken want de tijd die je bij elke olifant doorbracht was zolang dat mijn oma in die tijd een sjaal kon breien voor een weeshuis. We hebben een leuke dag gehad en ondanks onze twijfels zijn we al lang blij dat de olifanten hier geen verplichtingen hebben.
's Avonds waren de twintigers weer zo moe dat wij wel weer toe waren aan ons bijna dagelijkse ritueel, voet massage. Heeeerrrrlijk! Dit moeten ze in Nederland ook importeren. Een half uur durende massage voor maar een paar euro, wie wilt dat nou niet? Oké, niet elke handeling is even ontspannend of als het kietelt ben je bijna in staat om een karate kick te geven als een persoon met zwarte band maar pijn is fijn as they say.
De blog bij mijn familie wordt vervolgd. Ik zal de afgelopen dagen wat in stukjes hakken om te voorkomen dat het zo'n taaie bite krijgt. Keep following!
Liefs,
Esmee en Nam Pung
Omdat we eerst wilde slapen in de jungle maar dit helaas niet kon door de luchtvervuiling die er zou plaats vinden moesten we voor één nacht een ander hotel boeken. De Thaien zijn liever lui dan moe en steken na het oogsten van de rijstvelden hun land gecontroleerd in de fik. Doordat Chiang Mai gelegen is tussen de bergen Doi Suthep en Doi Saket blijft de lucht hier langer hangen ook wel 'the smokey season' genoemd. Het werd ons dus afgeraden om te overnachten in het jungle pareltje. Dit mocht de pret niet drukken. We sliepen in een super leuk bed and breakfast waarbij de mensen maar de wai (Thaise groet met beide handen tegen elkaar op kin en neus hoogte) bleven doen.
Een bezoek aan Chiang Mai is ook een bezoek aan de tempel Wat Doi Suthep, een tempel gebouwd op de berg Doi Suthep. Een slingerachtige weg waarbij nauwelijks twee auto's elkaar kunnen passeren. Laat staan twee bussen.. Omdat een Thai graag inhaalt op de meest ongelukkige plekken werd ook deze weg als race parcour gebruikt. Eenmaal aangekomen moesten we nog een leuke opdracht voeldoen, ja vakantie betekent niks doen, luieren en knipperen met je ogen wanneer je dat maar wilt. Maar een trap beklimmen met 309 tredens was alles behalve lui, piece of cake joh - niks aan de hand! Een prachtige tempel met een nog veel mooier uitzicht op heel Chiang Mai.
De volgende dag moesten we weer vroeg uit de veren. Maar eerst uitchecken.. Dit was ons leukste tuktuk ritje aller tijden. We werden opgehaald door een Mr. Chow look a like (acteur van de film The Hangover). Met bagage en al waren we misschien toch iets te zwaar voor de kleine tuktuk, het kleine vervoersmiddeltje helde lichtelijk naar achter waardoor we ongemerkt zachtjes naar voren schoven zodat we de balans niet zouden kwijt raken. De chauffeur zag onze angstige gezichten en zei "no plomplem" en lachte zich een scheur in zijn broek en wij nog harder om zijn aanstekelijke lach.
The day with the Thai cooking lesson! We werden opgehaald door een oudere man genaamd Meo. Hij nam ons mee naar een lokale markt waarbij we meer kennis kregen van Thaise fruit soorten, groenten en specerij soorten. We hadden nauwelijks onze ontbijt achter de kiezen en mochten al gelijk genieten van varkenshoofden, eetsmakkelijk! Op de markt deden we ook gelijk inkopen voor onze maaltijden. Met de hulp van de vrouw van Meo genaamd Vannee hebben we per persoon 6 gerechten bereid en natuurlijk opgegeten, niet alles was even lekker maar het was een super leuke dag en ervaring. We zouden kunnen zeggen dat we nu Thai master chef's zijn.
Het land van de glimlach staat ook wel bekend om de hoeveelheid olifanten. Omdat men tegenwoordig allemaal wel weet dat olifanten rijden echt not done is probeert de Thai zijn verdiensten op een andere manier te vinden, The Elephant Nature Park. Een park wat opgezet is door een Thai die zich meer ging verdiepen in het leven van een olifant. Zo kwam zij erachter dat het rijden van een olifant helemaal niet zo pijnloos is en de behandeling van het tot in staat brengen van kunstjes zoals voetballen en schilderijen maken nog pijnlijker is. We kozen daarom om een park te bezoeken waarbij de olifant niet gebruikt word tot attractie. De olifanten die hier leven zijn olifanten die wel gebruikt zijn als attracties of die hard moest werken. Door het park worden ze gered en hebben ze een beter leven. Het is leuk en interessant om het eens mee te maken op een andere manier maar ook dit gaf ons geen voldaan gevoel. Hordes toeristen die zich verheugen op een selfie, een aanraking of een kus foto voor thuis. Bij elke olifant had je wel kans om 1 miljoen foto's te maken want de tijd die je bij elke olifant doorbracht was zolang dat mijn oma in die tijd een sjaal kon breien voor een weeshuis. We hebben een leuke dag gehad en ondanks onze twijfels zijn we al lang blij dat de olifanten hier geen verplichtingen hebben.
's Avonds waren de twintigers weer zo moe dat wij wel weer toe waren aan ons bijna dagelijkse ritueel, voet massage. Heeeerrrrlijk! Dit moeten ze in Nederland ook importeren. Een half uur durende massage voor maar een paar euro, wie wilt dat nou niet? Oké, niet elke handeling is even ontspannend of als het kietelt ben je bijna in staat om een karate kick te geven als een persoon met zwarte band maar pijn is fijn as they say.
De blog bij mijn familie wordt vervolgd. Ik zal de afgelopen dagen wat in stukjes hakken om te voorkomen dat het zo'n taaie bite krijgt. Keep following!
Liefs,
Esmee en Nam Pung
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
